Όταν είσαι single και “γκρινιάζεις”, αλλά όταν οι άλλοι μιλούν… τους ακούς
Υπάρχουν περίοδοι που είσαι μόνος ή μόνη. Από επιλογή ή όχι, αυτό δεν έχει πάντα σημασία. Η ουσία είναι πως όταν είσαι σε αυτή τη φάση, συχνά γίνεσαι το «αυτί» όλων: οι φίλοι σου σε καλούν για να ξεσπάσουν, να μιλήσουν για τις σχέσεις τους, τις κρίσεις τους, τα παράπονα, τις αγωνίες, τους τσακωμούς τους. Κι εσύ; Εκεί, σταθερός, τους ακούς. Συχνά με ενσυναίσθηση, με λόγο ψύχραιμο, με χιούμορ ή κατανόηση.
Όμως όταν έρχεται η δική σου σειρά να μιλήσεις – για τη μοναξιά, την επιθυμία για συντροφικότητα, την ανάγκη για ουσιαστική επικοινωνία – τότε η κουβέντα αλλάζει ύφος. Ξαφνικά, αυτό που νιώθεις χαρακτηρίζεται «γκρίνια». Σου λένε «μην κολλάς εκεί», «είσαι καλά και μόνος/η», «μην το σκέφτεσαι τόσο», ή απλά αλλάζουν θέμα.
Και μένεις να αναρωτιέσαι: γιατί τα δικά μου θεωρούνται υπερβολή, ενώ τα δικά τους είναι αυτονόητα;
Δεν είναι ιδέα σου — υπάρχει ανισορροπία
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως ο/η single «δεν έχει σοβαρά προβλήματα». Ότι η μοναξιά είναι πολυτέλεια, ή φάση που περνά. Δεν βλέπουν τις σιωπές, τα Σάββατα που θες να μιλήσεις σε έναν δικό σου άνθρωπο και δεν έχεις ποιον. Δεν νιώθουν πώς είναι να στηρίζεις τους άλλους συνέχεια, αλλά όταν χρειάζεσαι εσύ ένα «μπορώ να σε ακούσω», να μην είναι διαθέσιμοι.
Όχι, δεν είσαι δεδομένος/η — είσαι πολύτιμος/η
Η συναισθηματική διαθεσιμότητα είναι δώρο. Αν την προσφέρεις, μην το κάνεις σε βάρος του εαυτού σου. Ναι, να είσαι καλός φίλος. Ναι, να ακούς. Αλλά όχι να καταπίνεις τον δικό σου πόνο για να μη χαλάσεις το vibe των άλλων. Η αληθινή φιλία δεν μετριέται μόνο στις χαρές ή στις κρίσεις τους, αλλά και στην ικανότητα να σε βλέπουν όταν εσύ είσαι ευάλωτος/η.
Τι μπορείς να κάνεις
- Βάλε όρια: Μπορείς ευγενικά να πεις “Σ’ αγαπάω και θέλω να σε ακούσω, αλλά κι εγώ περνάω δύσκολα και νιώθω πως δεν υπάρχει χώρος για μένα”.
- Μίλα ξεκάθαρα: Μην υπονοείς. Πες το όπως είναι: “Νιώθω πως όταν μιλάω για μένα, το παίρνετε σαν γκρίνια. Δεν είναι. Είναι ανάγκη”.
- Επένδυσε σε ανθρώπους που σε βλέπουν: Μπορεί να είναι φίλοι, μπορεί και καινούργιοι άνθρωποι. Μην φοβάσαι να απομακρυνθείς από σχέσεις που σε εξαντλούν.
- Κράτα συντροφιά στον εαυτό σου: Όχι από μοναξιά, αλλά από αξία. Η εσωτερική σου φωνή δεν είναι δεύτερης κατηγορίας.
Κι αν δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις;
Για πολλούς ανθρώπους, ακόμα και το να πουν «είμαι κουρασμένος/η σήμερα» ή «νιώθω μόνος/η» δεν είναι αυτονόητο. Δεν έχουν έναν φίλο, δεν έχουν παρέες, ή είναι μακριά από οικογένεια. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι δεν έκαναν καλά. Σημαίνει απλώς ότι έτσι είναι η ζωή μερικές φορές.
✅ Τι μπορείς να κάνεις τότε:
- Ξεκίνα με το να γράφεις. Κράτα ένα ημερολόγιο. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά βοηθάει να «βγάζεις» πράγματα από μέσα σου. Το να δώσεις λέξεις σε ό,τι νιώθεις, είναι μια μορφή ακρόασης του εαυτού σου.
- Βρες έναν κύκλο που να σε χωρά. Υπάρχουν ομάδες στο διαδίκτυο, κοινότητες, άνθρωποι που μοιράζονται σκέψεις — όχι για να κάνουν ψυχοθεραπεία ο ένας στον άλλον, αλλά για να μη νιώθουν μόνοι. Αναζήτησε τέτοιους χώρους με ασφάλεια, χωρίς βιασύνη.
- Υπάρχουν ομάδες σαν τη δική μας. Μιλάμε για όλα ,σημαντικά και ασήμαντα. Τίποτα δεν είναι λίγο για εμάς.(ΣΤΕΛΕ ΜΥΝΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ Ή ΕΠΙΚΟΙΝΏΝΗΣΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΑΖΙ ΜΟΥ)
- Μίλα σε κάποιον ειδικό. Αν μπορείς, ψάξε το πρώτα καλά και διάλεξε αλλά μην το αναβάλλεις. Ακόμα και με 1-2 συνεδρίες, μπορείς να δεις τη διαφορά. Ο ψυχολόγος δεν είναι πολυτέλεια, είναι εργαλείο αποσυμπίεσης.
- Άρχισε μικρές καθημερινές «συνδέσεις». Πες καλημέρα στον φούρναρη. Ρώτα τη γειτόνισσα πώς είναι. Άκου ραδιόφωνο, podcast, κάτι που να σου θυμίζει ότι η ζωή δεν είναι μόνο η σιωπή του σαλονιού σου.
Μόνος δεν σημαίνει λιγότερος
Είσαι single; Δεν είσαι λιγότερο σοβαρός, λιγότερο ενδιαφέρων ή λιγότερο σημαντικός. Κι αν κάποιοι δεν μπορούν να σου δώσουν χώρο, μην τους κάνεις πρωταγωνιστές στη σκηνή της ζωής σου.
Αν ανήκεις σε αυτούς που κουβαλούν κι ακούν όλους, σου αξίζει τουλάχιστον να έχεις δίπλα σου εκείνους που σέβονται τη δική σου ψυχή.
Εσύ τι λες;
Έχεις νιώσει ποτέ ότι οι άλλοι σε ακούν μόνο όταν σε χρειάζεσαι… αλλά όχι όταν τους χρειάζεσαι εσύ;
Ποια ήταν η πιο μοναχική περίοδος της ζωής σου – και τι σε βοήθησε να την αντέξεις;
Πώς αντιδράς όταν νιώθεις πως σε θεωρούν «γκρινιάρη/α», ενώ απλώς εκφράζεσαι;
Έχεις ανθρώπους που σε ακούνε αληθινά;
Τι κάνεις όταν δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις;
Γράψε μου στα σχόλια ή στείλε μου μήνυμα — γιατί μερικές φορές αυτό που μοιάζει “μικρό” για τους άλλους, για εμάς είναι ολόκληρη μέρα.
ΑΝ ΘΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΚΑΦΕ!!!
ΜΕ ΑΓΑΠΗ :
ΜΑΡΙΝΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜΙΔΟΥ !!!
